της Νάταλι Ρόθσιλντ
Τα τελευταία χρόνια, ένα ετερόκλητο συνονθύλευμα από κυβερνητικές υπηρεσίες, αστυνομικές δυνάμεις, ακτιβιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων, φεμινίστριες, θρησκευτικές ομάδες και διασημότητες έχουν μετατρέψει τη «διακίνηση ανθρώπων» [human trafficking] σε ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα της εποχής μας.
Το λόμπι κατά της παράνομης διακίνησης υποστηρίζει ότι εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο –κυρίως γυναίκες και παιδιά- οδηγούνται να διαβούν λαθραία τα σύνορα μέσω απειλής και εξαναγκασμού και εξωθούνται σε πορνεία, καταναγκαστική εργασία και οικιακή δουλεία. Τα ΜΜΕ του Ηνωμένου Βασιλείου –τόσο τα «αξιοπρεπή» όσο και τα «κίτρινα»- έχουν αποδεχθεί δουλικά αυτή την αφήγηση, γεμίζοντας στήλες επί στηλών με λάγνες περιγραφές αλλοδαπών παγιδευμένων σε υπόγεια, που χρησιμοποιούνται για αχαλίνωτο σεξ και κρατούνται υπό την απειλή δολοφονίας, ακόμη και βουντού.
Αλλά αυτή η απειλή σύγχρονης δουλείας υποστηρίζεται όχι από ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία, παρά από εικασίες και προκατάληψη. Πρόκειται για έναν ηθικό πανικό που μεταμφιέζει το φόβο για τους αλλοδαπούς, για τη ρευστότητα των συνόρων και για τις γυναίκες που ασκούν την αυτενέργειά τους μετακινούμενες ανά τον κόσμο σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής.
Παρά τις κινδυνολογικές αναφορές, οι χιλιάδες των θυμάτων και των δραστών, που το λόμπι του αντι-τράφικινγκ ισχυρίζεται ότι υπάρχουν εκεί έξω, δεν επιβεβαιώνονται ποτέ. Οι ακτιβιστές λένε ότι επειδή η διακίνηση ανθρώπων αποτελεί «συγκαλυμμένη δραστηριότητα» που συμβαίνει στην «παραοικονομία», είναι δύσκολο να συγκεντρωθούν ακριβή στοιχεία γι’ αυτή. Ωστόσο, ακόμη και μεγάλης κλίμακας «επιχειρήσεις διάσωσης» δεν κατάφεραν να αποδείξουν ότι η διακίνηση ανθρώπων είναι ενδημική. Ας πάρουμε για παράδειγμα την πανεθνική καμπάνια «Operation Pentameter Two»: μια έφοδος σε εκατοντάδες οίκους ανοχής, που είχε διαφημιστεί ως «η μεγαλύτερη επιχείρηση αστυνομικής καταστολής κατά της διακίνηση ανθρώπων που έγινε ποτέ», δεν οδήγησε στην καταδίκη έστω και ενός ανθρώπου για εξαναγκασμό γυναικών σε πορνεία.
Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι όσοι δεν έχουν δικαίωμα ελεύθερης κυκλοφορίας, είναι αναγκασμένες να αναζητούν τις πιο απίθανες και επικίνδυνες διαδρομές παράκαμψης, και να βασίζονται σε μεσάζοντες που τους ζητούν υψηλές αμοιβές. Όταν φτάνουν στον προορισμό τους, ως παράνομοι μετανάστες, δεν έχουν πολλές επιλογές στη διάθεσή τους. Μερικοί πράγματι αναγκάζονται να εργάζονται πολλές ώρες για πολύ μικρές αμοιβές και σε εξευτελιστικές συνθήκες.
Αλλά ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί αυτή η εκμετάλλευση είναι να δοθούν στους αλλοδαπούς δυνατότητες νόμιμης μετακίνησης και εργασίας, έτσι ώστε να μη χρειάζεται να εναποθέτουν τις τύχες τους στα χέρια ξένων. Το λόμπι του αντι-τράφικινγκ, όμως, δεν ενδιαφέρεται να δοθούν πλήρη δικαιώματα και στους μετανάστες. Και όχι μόνο αυτό, αλλά αποτελεί και το μεγαλύτερο κίνδυνο για τους επίδοξους μετανάστες, καθώς συμβάλλει να επαναπροσδιορίζονται όλο και περισσότερες μορφές μετακίνησης ως «διακίνηση ανθρώπων» που θα πρέπει να περιοριστεί για το καλό των μεταναστριών. Το «αντι-τράφικινγκ» έχει πλέον γίνει ένας πολιτικά ορθός όρος για την απέλαση.
Αντί να δείχνουν αλληλεγγύη προς τους μετανάστες εργαζόμενους, υποστηρίζοντας το δικαίωμα των αλλοδαπών στο Ηνωμένο Βασίλειο να κερδίζουν αξιοπρεπείς μισθούς και να απολαμβάνουν καλές συνθήκες εργασίας, οι φεμινίστριες, οι υπερασπιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων και οι θρησκευτικές ομάδες ένωσαν τις δυνάμεις τους με την αστυνομία για την πάταξη της μετανάστευσης, συμβάλλοντας στην ποινικοποίηση των μεταναστών εργαζομένων.
Για τους ακτιβιστές κατά της διακίνησης, οι μετανάστες είναι είτε σατανικοί κακοποιοί που πρέπει να φυλακιστούν (οι έμποροι) είτε αβοήθητα θύματα που πρέπει να διασωθούν (οι διακινούμενες). Όσο κι αν η αποστολή τους να διασώσουν «παραστρατημένες γυναίκες» και να απελευθερώσουν «σκλάβες» υποτίθεται ότι δίνει στους ακτιβιστές κατά του τράφικινγκ μια ηθική αύρα, ωστόσο οι περισσότερες μετανάστριες πιθανότατα βιώνουν τις καμπάνιες τους ως καπέλωμα, ως περιορισμό και ως στέρηση της ελευθερίας.
Μετάφραση: Άκης Γαβριηλίδης
Πρώτη δημοσίευση: 13 Oκτωβρίου 2010, Independent blogs,
Nomadic universality 
έχει πάντα ένα ενδιαφέρον να παρουσιάζεται κι ο αντίποδας, όμως η τοποθέτηση αυτή είναι στοιχειοθετημένη;
από όσο γνωρίζω εγώ, ένας βασικός λόγος για τον οποίο δεν υπάρχουν καταδίκες είναι ότι βάση του νόμου της ΕΕ, για να ξεφύγει μια εκδιδόμενη γυναίκα από την εκμετάλλευση πρέπει να καταδώσει επώνυμα τον μαστρωπό της.ο οποίος σε πολλές περιπτώσεις είναι κάποιος συγγενής ή γνωστός της οικογένειας της, την οποία και απειλεί με αντίποινα πίσω στη χώρα προέλευσης (εκτός από το φόβο για τη δική της ακεραιότητα, αν συμπεριλάβουμε την ισχύ τέτοιων κυκλωμάτων)
είναι χαρακτηριστικό, ότι στην Ιταλία που θέσμισε εξαίρεση για τη διάταξη αυτή, υπήρξαν και τα αντίστοιχα αποτελέσματα.
τώρα για ποιά ελευθερία επιλογής μιλάμε, όταν κάποιος έχει να επιλέξει μεταξύ του προσδόκιμου ζωής των 35 (αφρική) από πείνα, χολέρα κι εξαθλίωση, όταν κάποιος τους υπόσχεται μια «καλύτερη ζωή» χωρίς να γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό, είναι ένα άλλο ζήτημα.συχνά, όχι μόνο δεν γνωρίζουν την γλώσσα, αλλά ούτε καν πού βρίσκονται, δεκαπεντάχρονα χαμένα παιδιά.τουλάχιστον από προσωπική εμπειρία, έχοντας μιλήσει με κάποιες γυναίκες, νομίζω πως το συγκεκριμένο άρθρο απέχει πολύ από την πραγματικότητα.γιατί πρέπει πάντα να γίνονται ακραίες τοποθετήσεις;χάθηκε το ίσιωμα;προφανώς…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πρέπει να πω ότι το άρθρο αυτό με ενοχλεί… και ως φεμινίστρια και ως ακτιβίστρια που έχω εργαστεί κάποια χρόνια στα θέματα εμπορίας προσώπων.
1) Ο πρώτος και πιο σημαντικός ίσως ισχυρισμός που βλέπω να βασίζεται σε εσφαλμένη πληροφόρηση της αρθογράφου είναι ότι «Το λόμπι κατά της παράνομης διακίνησης υποστηρίζει ότι εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο –κυρίως γυναίκες και παιδιά- οδηγούνται να διαβούν λαθραία τα σύνορα μέσω απειλής και εξαναγκασμού και εξωθούνται σε πορνεία, καταναγκαστική εργασία και οικιακή δουλεία.» Όσ@ ασχολούμαστε με το θέμα της εμπορίας προσώπων γνωρίζουμε πολύ καλά και αυτό είναι κάτι που αναγνωρίζει και ο σχετικός νόμος ότι οι επιζώσ@ες (δεν θέλω να πω «θύματα,» γιατί το θεωρώ λάθος όρο) της εμπορίας προσώπων περνούν τα σύνορα και διευθετούν τις σχετικές διαδικασίες για τη μετάβασή τους σε άλλη χώρα (και όχι μόνο, το trafficking δεν αφορά μόνο τη μετακίνηση μεταξύ χωρών) συνήθως ωθούμεν@ από ψευδείς παραστάσεις. Το ότι τις περισσότερες φορές και ιδιαίτερα στις περιπτώσεις ενήλικων ατόμων, τα ίδια τα άτομα επιθυμούν να μεταβούν σε άλλη χώρα για να εργαστούν είναι αδιαμφισβήτητο και καθόλου μα καθόλου κατακριτέο. Το πρόβλημα ξεκινά όταν τα άτομα αυτά φτάσουν στη χώρα προοριμού και ανακαλύψουν ότι ήρθαν με ψευδείς παραστάσεις. Όταν δλδ βρεθούν να εργάζονται με όρους διαφορετικούς από τους συμφωνηθέντες (είτε αυτό αφορά στο είδος της εργασίας, ή στις ώρες εργασίας, ή στην αμοιβή κοκ).
2) Υπάρχουν αναγνωρισμένα «θύματα» (sic) εμπορίας προσώπων και αυτό είναι η απόδειξη.
3) Τα θύματα εμπορίας συνήθως δεν «φτάνουν στον προορισμό τους, ως παράνομοι μετανάστες,» αλλά με όλες τις απαραίτητες άδειες εισόδου και διαμονής. Η εμπορία προσώπων συχνά εμπλέκει και «άτυπ@» μετανάστ@, ναι, αλλά όχι πάντα και σίγουρα όχι ως κανόνα. Και τις περισσότερες φορές είναι επειδή τα άτομα αυτά, ενώ φτάνουν στη χώρα προορισμού με όλα τα απαραίτητα έγγραφα, στη συνέχεια οι άδειες διαμονής τους δεν ανανεώνονται, αφού με αυτό τον τρόπο οι έμποροί τους κι αυτ@ που τα εκμεταλλεύονται μπορούν να τα@ ελέγχουν πιο αποτελεσματικά.
4) Νομίζω κάπου γίνεται μία σύγχυση (και αυτό φαίνεται και από τη μετάφραση του κειμένου με την απόδοση της λέξης «trafficking» στα ελληνικά ως «διακίνηση») μεταξύ της εμπορίας προσώπων (trafficking of persons» και της διακίνησης προσώπων («human smuggling») που είναι δύο εντελώς διαφορετικά θέματα.
5) Συμφωνώ απόλυτα με το ότι «ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί αυτή η εκμετάλλευση είναι να δοθούν στους αλλοδαπούς (sic) δυνατότητες νόμιμης μετακίνησης και εργασίας, έτσι ώστε να μη χρειάζεται να εναποθέτουν τις τύχες τους στα χέρια ξένων.» Διαφωνώ με την υπόθεση ότι «[τ]ο λόμπι του αντι-τράφικινγκ, όμως, δεν ενδιαφέρεται να δοθούν πλήρη δικαιώματα και στους μετανάστες. Και όχι μόνο αυτό, αλλά αποτελεί και το μεγαλύτερο κίνδυνο για τους επίδοξους μετανάστες, καθώς συμβάλλει να επαναπροσδιορίζονται όλο και περισσότερες μορφές μετακίνησης ως «διακίνηση ανθρώπων» που θα πρέπει να περιοριστεί για το καλό των μεταναστριών. Το «αντι-τράφικινγκ» έχει πλέον γίνει ένας πολιτικά ορθός όρος για την απέλαση.» Αυτό ίσως να συμβαίνει από συγκεκριμένους κύκλους, αλλά σίγουρα όχι από το σύνολο των ακτιβιστ@, των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των φεμινιστικών κινημάτων που μάχονται ενεργά εναντίων της εμπορίας προσώπων. Πολλ@ μάλιστα από εμάς ασκούμε πιέσεις μέσω των αγώνων μας εναντίων της εμπορίας προσώπων, προκειμένου οι μετανάστ@ να ασκούν την αυτενέργειά τους όσο αφορά την μετακίνηση και την εργασία τους.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Όπως είναι προφανές από το περιεχόμενό του, και όπως αναγράφεται ρητά και στο τέλος της δημοσίευσης, το άρθρο αυτό είναι γραμμένο από Αγγλίδα, δημοσιευμένο σε αγγλικό μέσο και αφορά την κατάσταση στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Συνεπώς, η εμπειρία που απέκτησε ένα πρόσωπο στην Ελλάδα, ή στην Κύπρο, δεν τίθεται ζήτημα είτε να διαψεύσει είτε να επιβεβαιώσει την πληροφόρηση αυτού του άρθρου, ούτε νομίζω ότι υπάρχει λόγος να ενοχλείται κανείς από αυτήν.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
η χρονική στιγμή που το αναρτήσατε είναι συμπτωματική με τα τεκταινόμενα στην ελλάδα;
τέθηκαν κάποια σημεία υπό αμφισβήτηση με εμπεριστατωμένα επιχειρήματα, και δεν αφορούν μόνον την ελλάδα ή την κύπρο.το να «μην ενοχλείται κανείς από αυτήν», καλεί σε μια στάση απάθειας και υποτίμησης του θέματος.
μόνο με ψυχολογικούς όρους άρνησης μπορώ να ερμηνεύσω τον τίτλο του άρθρου.
ευχαριστώ για τη φιλοξενία και αποχωρώ
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
όταν λέει πως » [τ]ο λόμπι κατά της παράνομης διακίνησης υποστηρίζει ότι εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο –κυρίως γυναίκες και παιδιά- οδηγούνται να διαβούν λαθραία τα σύνορα μέσω απειλής και εξαναγκασμού και εξωθούνται σε πορνεία, καταναγκαστική εργασία και οικιακή δουλεία» δεν φαίνεται να αναφέρεται μόνο στο ηνωμένο βασίλειο…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Kάτι ακόμα σε σχέση με το μεταφραστικό ζήτημα που τέθηκε.
Η απόδοση του όρου trafficking ως «διακίνηση» είναι άποψη.
Τrafficking δεν σημαίνει (μόνο/ απαραίτητα) «εμπορία». Έχει κυρίως σχέση με τη μετακίνηση (π.χ. χρησιμοποιείται για την οδική κυκλοφορία, και με άλλες συναφείς έννοιες).
Και το ζήτημα δεν είναι μόνο γλωσσικό. Η απόδοση «εμπορία» συντελεί στη διαμόρφωση ενός λογικού φαύλου κύκλου, δηλαδή απαντά εκ των προτέρων στο ερώτημα πριν καν αυτό τεθεί: αφού είναι εμπορία, δεν μπορεί παρά τα «θύματά» της να είναι άβουλα, ως εμπορεύματα, χωρίς δική τους αυτενέργεια, τα οποία είναι μοιρολατρικά προσδιορισμένα να μην δρουν αλλά μόνο να υφίστανται.
Στη συνέχεια, ο λογικός αυτός κύκλος δεν είναι περίεργο ότι βρίσκει στα «πράγματα» αυτό που έχει ήδη βάλει ο ίδιος σε αυτά: το τράφικινγκ υπάρχει επειδή … «υπάρχουν αναγνωρισμένα θύματά του» Πολύ ωραία: η αναγνώριση όμως αυτή έγινε στη βάση ενός ορισμού, τον οποίο είχαν δώσει προηγουμένως οι ίδιοι οι αναγνωρίζοντες! Αυτό που αμφισβητεί το άρθρο είναι ακριβώς αυτός ο ορισμός.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
συμφωνώ με την προβληματικότητα του όρου «εμπορία,» αλλά, από την άλλη, και η «διακίνηση» το ίδιο πρόβλημα ενέχει, γιατί είναι διακίνηση των ατόμων από τους εμπορους, δεν είναι διακίνηση των ατόμων με αυτενέργειά τους. Το άλλο πρόβλημα με τον όρο διακίνηση είναι ότι δημιουργεί/ ενισχύει την εντύπωση ότι α) το trafficking προϋποθέτει διασυνοριακή μετακίνηση και β) πρέπει να μην υπήρχε καμία αυτενέργεια από πλευράς τ@ επιζήσ@ σε σχέση με την μετακίνησή τ@ (ακριβώς γιατί εκλαμβάνεται ως διακίνηση *από* κάποι@ άλλ@), ισχυρισμοί, οι οποίοι μακράν απέχουν από την πραγματικότητα,αλλά δυστυχώς, αποτελούν «κοινώς αποδεχτή» αντίληψη και προβάλλονται πολλές φορές ως επιχειρήματα από τις αρχές προκειμένου να μην αναγνωριστούν/ προσαχθούν υποθέσεις trafficking ως τέτοιες. Είναι γι’αυτό το λόγο που στα ελληνικά προτιμάται ο όρος «εμπορία,» όπως και για να μην συγχέεται με το smuggling που είναι πολύ διαφορετική κατάσταση.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το άρθρο έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον, αλλά θυμίζει εν τέλει περισσότερο το «A modest proposal» του Jonathan Swift παρά μια σοβαρή τοποθέτηση…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πολύ ωραία! Συμφωνώ απολύτως! Αλλά, κατά μία έννοια, αυτό ακριβώς θέλει να επισημάνει και να φέρει στην επιφάνεια το άρθρο!
Διότι, πράγματι, πού οφείλονται άραγε αυτές οι «παρανοήσεις» για την αληθή έννοια του τράφφικινγκ;
Αυτό που ισχυρίζεται το άρθρο, (και όχι μόνο/ τόσο αυτό, αλλά ένα ολόκληρο πολιτικο-θεωρητικό ρεύμα, ας πούμε το ρεύμα της αυτονομίας της μετανάστευσης), είναι ότι αυτές οι «εσφαλμένες» εντυπώσεις (ο διασυνοριακός χαρακτήρας και η πλήρης απουσία αυτενέργειας) δεν οφείλονται σε «απροσεξία» ή σε ελλιπείς νομικές γνώσεις, αλλά είναι, ακριβώς, σύμφυτες με την καμπάνια κατά του τράφφικινγκ ως τεχνολογία ιεράρχησης και παραγωγής ηθικού πανικού.
Αν δούμε τον πιο επίσημο ορισμό της έννοιας, θα διαπιστώσουμε ότι το στοιχείο της μετακίνησης είναι πάρα πολύ έντονα αποτυπωμένο σε αυτόν, ενώ της εμπορίας σχεδόν καθόλου. Η «εμπορία» είναι κάτι που μπορεί να κάνει κανείς μένοντας στον ίδιο τόπο, τόσο αυτός όσο και τα εμπορεύματά του.
Ιδού τι μας λέει η αρμόδια υπηρεσία τού ΟΗΕ:
Human Trafficking is a crime against humanity. It involves an act of recruiting, transporting, transfering, harbouring or receiving a person through a use of force, coercion or other means, for the purpose of exploiting them.
http://www.unodc.org/unodc/en/human-trafficking/what-is-human-trafficking.html
Και βέβαια, πρώτα απ’ όλα, αφού είναι «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας» και με αυτό ασχολείται ο ΟΗΕ, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει που όλοι καταλαβαίνουν μόνο διασυνοριακή μετακίνηση.
Η εντύπωση λοιπόν αυτή, και η συνακόλουθη σύνδεση αυτής της τεχνολογίας του λόγου με την κινδυνολογία, την ξενοφοβία και το κλείσιμο των συνόρων, είναι σύμφυτη με την ίδια τη σύλληψη του εγκλήματος. Διότι αλλιώς, τα αδικήματα που περιγράφονται στον ορισμό αυτόν, τιμωρούνται ήδη με βάση άλλες διατάξεις του Ποινικού Κώδικα τουλάχιστον της Ελλάδας, αλλά φαντάζομαι και των περισσότερων άλλων κρατών, δεν υπήρχε λόγος να τυποποιηθεί νομικά καινούριο ιδιώνυμο έγκλημα.
Ίσως πει κανείς ότι το νομικό αυτό οπλοστάσιο έμενε ανενεργό και οι πράξεις αυτές ατιμώρητες. Αν όμως είναι έτσι, λογικά το ίδιο θα συμβεί και με τις νέες διατάξεις! Δεν είναι οι διατάξεις που λείπουν.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Έχω κι εγώ ασχοληθεί, ερευνητικά τουλάχιστον, με το αντικείμενο της γυναικείας μετανάστευσης, ξεκινώντας όμως από την παραδοχή (assumption) ότι οι μετανάστριες δεν μπορεί να θεωρούνται (μόνο) θυμάτα γιατί αυτή η ματιά πάνω τους παράγει και αναπαράγει μια σχέση εξουσίας με διαφορετικές (εθνικές, φυλετικές, φιλελεύθερες, χριστιανικές, ταξικές, τεχνοκρατικές και άλλες) αποχρώσεις που χρειάζεται να αποτέλεσει αντικείμενο προβληματισμού και να αποδομηθεί. Υπ΄αυτή την οπτική, είναι σημαντικό αφ’ ενός να υπάρχει η φωνή των ίδιων των μεταναστριών – και όχι τα σχόλια περί αυτών – στο δημόσιο λόγο, και αφ’ ετέρου η όποια εξωτερική ματιά – ερευνητική, ακτιβιστική, θεσμική – να τις θεωρεί αυτόβουλα και ικανά υποκείμενα που, εν μέσω τις καταπίεσης, εκμετάλλευσης και βίας που αναμφίβολα υφίστανται, αναπτύσσουν κάποιους μηχανισμούς άμυνας και τεχνικές και ικανότητες επιβίωσης, οι οποίες ενδεχομένως να είναι πολύτιμες και ‘παιδαγωγικές’ για όλους μας. Νομίζω ότι οι παρεμβάσεις που αμφισβητούν το anti-trafficking discourse φιλοδοξούν να έχουν μια τέτοια προσέγγιση. Επιπλέον, όπως επισημαίνεις κι εσύ, το anti-trafficking discourse, χρησιμοποιείται και για να ελέγξει και ιεραρχήσει ανθρώπους, χώρες, πρακτικές.
Είναι βέβαιο ότι υπάρχουν κυκλώματα διακίνησης ανθρώπων, και κατά κανόνα είναι χώροι εκμετάλλευσης ή και κακοποίησης. Αλλά νομίζω ότι ίσως να μας λύσει κάπως τα χέρια αν τα προσεγγίσουμε όχι από την πλευρά των θυμάτων, αλλά από την πλευρά των συνθηκών (π.χ. κλείσιμο συνόρων, περιορισμός μετανάστευσης και ελεύθερης μετακίνησης, κλπ.) που τα καθιστούν δυνατά και αναγκαία. Κανένας πρόσφυγας από το Αφγανιστάν δεν επιθυμεί να πληρώσει 5 και 10 χιλιάδες δολλάρια για μια αβέβαιη υπόσχεση να φτάσει, κάπως, στη Δύση. Αλλά δεν έχει άλλη επιλογή, και μπροστά στην επιθυμία ή ανάγκη του να φτάσει στη Δύση επιλέγει τη μόνη ορατή ή προσφερόμενη λύση. Με αυτό θέλω να πω ότι δεν είναι αφελείς και οι μετανάστες που καταλήγουν να εμπλακούν σ’ αυτά τα κυκλώματα, αλλά ενδεχομένως να μην έχουν άλλη δυνατότητα, οπότε αυτή η επιλογή είναι η πιο ‘κατάλληλη’ (κατ’ ευφημισμό) για να υλοποιήσουν το σχέδιό τους να έρθουν στη Δύση.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Παράθεμα: H βιομηχανία του αντι-τράφικινγκ είναι η μεγαλύτερη απειλή για τις μετανάστριες : aformi
Παράθεμα: H βιομηχανία του αντι-τράφικινγκ είναι η μεγαλύτερη απειλή για τις μετανάστριες | ΑΡιστερή ΕΝότητα Νομικής Αθήνας